-Christofer, Vincent, wycofać się do nas !

Osłaniam towarzyszy ostrzałem w okna.

-Muszę opatrzyć rękę Vincenta...

-Mogą nas otoczyć, rozglądajcie się dookoła, sprawdzcie czy nikt nie idzie...

Ostatnio edytowany przez Szafran (2009-02-05 16:28:49)

Vincent MacMilan

Uspokój się, człowieku, Nic mi nie będzie Wstał opierając się na ręce towarzysza. -Dlaczego akurat ręka...? Sukinkot... Nagle, po utracie krwi zaczęło mu się kręcić w głowie, i szedł jak pijany żołnierz po służbie, kiwając się to na lewo, to na prawo, to upadając na ziemie. Idę, idę, czekaj sekunde kapitanku Powiedział z ironią do Jaq'a.

Ostatnio edytowany przez BlizzardPL (2009-01-29 16:53:25)

Szafran edytował posta, przeczytać.

Christofer jakby automatycznie złapał rękę Vincent'a i uciskał ranę z całych sił. Jacques bezsensownie wystrzeliwywał amunicję w zamknięte okiennice, z których jeszcze przed chwilą strzelali Niemcy, jednak teraz jedynie trafił amunicję strzelając na ślepo. Jerzy w tym czasie wrócił już do reszty, zaś Vincent jakby nigdy nic wstał odpychając Christofera i powoli ruszył chwiejnym krokiem w stronę pozostałych, nawet nie bacząc na to, że odsłonił się w 100% i zestrzelenie go nie byłoby większym problemem. Mimo wszystko dopisywało mu szczęście dzisiejszego dnia, więc i Jacques, Jerzy i James już byli w pogotowiu, a z gospodarstwa nie padły żadne strzały. Christofer szybko ruszył za kompanem i po chwili obaj znaleźli się bezpieczni w cieniu drzew. Jacques kazał rozglądać się wokoło, sprawdzić czy nikt nie idzie. Ręka Vincent'a krwawi poważnie, kula utknęła trochę ponad nadgarstkiem lewej ręki. Wokoło póki co pusto i cicho.

Jerzy Niemiec

Uspokój się, Chris! rozdzieliłem ich. Nie mamy na to czasu... Co z tobą kapitanie!? Chyba nie chcesz abyśmy tutaj zostali i stali się nieruchomymi celami Niemców! krzyknąłem. Jestem zdenerwowany... od dłuższej chwili stoimy w miejscu... Jesteśmy łatwymi celami dla jakiegoś niemieckiego snajpera. Rozumiem, że kapitan jest wstrząśnięty śmiercią towarzysza, ale... ale... Co to? Zauważyłem coś! To był chyba żołnierz! Ale nie jestem pewien... A może mi się przewidziało? Kapitanie! Nie jestem pewien, ale chyba kogoś widziałem, o tam! Lepiej stąd chodźmy...

Ostatnio edytowany przez Blah (2009-02-08 15:26:17)

Vincent MacMilan

-Uaaa... cholera syczał przez zęby leżąc osłonięty -e, kapitanku, podaj mi broń Zaczął wstawać czekając na reakcje towarzysza. Nadal wstawał jakoś tak niezgrabnie, opierając się na jednej ręce, a kiedy w końcu dotarł do pozycji stojącej znowu upadł na ziemie. Tym razem zaczął się turlać i "doprowadzać do klęczenia".

Jerzy Niemiec

To ja pójdę z Jamesem! W razie czego mam ładunki wybuchowe... Powiedziałem, poczym ruszyłem za towarzyszem, czekając na obrót akcji. W trakcie ruchu przeładowuję swój karabin. To teraz mi się bardzo przydasz... powiedziałem do siebie. Lada chwila może się wszystko rozstrzygnąć... jak wcześniej.

Ej, James! Idę z tobą. Co dwie głowy to nie jedna. uśmiechnąłem się. Jednak na me usta wróciła powaga. Dobiegam do domku.  To teraz ostrożnie... widzisz coś?

James Wintaker

-Taak...to dobry pomysł, ta broń nie nadaje się na krótki dystans Wyszeptał cicho do towarzysza -Jeden chyba nie jest niemcem...ciężko przychodzi mu mówienie w tym języku, więc to może być jeniec. Strzelajmy, ale rozsądnie Ponownie przedstawił swoje zdanie przyjacielowi, po czym zbliżył się do wejścia na jak najkrótszą odległość. Jeżeli drzwi są zamknięte przysłuchuje się najdokładniej, po czym dał znak kompanowi by mógł się zbliżyć.