Cóż, kilka błędów stylistycznych... ale nie będę się powtarzać, bo wszystko opisał i skomentował Laggy. 
Opowiadanie wydaje mi się być trochę chaotyczne. Dobrze, że ta legenda o samurajach pełni funkcję tylko 'legendy' w opowiadaniu xD
Bo jak to napisał Laggy  -  "nie ma to jak oryginalna fabuła".
Ogólnie nie jest najgorzej i przyznam, że nawet trochę mnie to zaciekawiło xD.

Hmmm opowiadanie bardzo dobre! Gratki!
Jednak... ciągle powtarza się słowo "skarpa". Nie wiem, czy dałoby się czymś to zastąpić, jak nie to 10/10
Jak da się czymś to zastąpić to 9/10

Fugusaki to chyba ojciec Saske ale nie wiem 8/10 czegos mi brakuje

Rozdział I
Walka legendarnych

Dość dawno temu na wielkiej skarpie Hashokou, otoczonej ogromnym lasem odbywała się legendarna walka, pomiędzy dobrem i złem.
Nikt jednak nie wie, kto był przedstawicielem dobra, a kto zła. Walka trwała już 3 dni bez przerwy. Hashokou było zupełnie wysuszone, a lasy pod wojownikami były spustoszone przez Seishou*. Katany walczących były dość starte i wyszczerbione. Samuraje mieli na sobie podobne zbroje. Były najlżejsze ze swojego gatunku. Dzięki Seishou przekazanemu zwierzęcej skórze materiał stawał się twardy i lekki. Wyglądali więc dość skromnie w skórzanych płaszczach, ale pozory myliły niewtajemniczonych. Zwykłe uderzenia nie mogły nawet zadrapać materiału, co dopiero przebić się przez niego.  Obydwaj wojownicy nie mieli już sił by dalej walczyć. Wyskoczyli ku sobie by zadać kilka ciosów i znów odskoczyć. Zdawało się że pojedynek zakończy się remisem.
Gdy nagle, czarnowłosy wojownik stojący na "pewniejszej" stronie skarpy, wbił miecz w skałę i wykrzyknął.
- Kujiku... Shou!**
Z miecza wystrzeliła jaskrawa strzała która po chwili mknęła z hukiem w stronę srebrno-włosego wojownika. Ten jednak zdołał uskoczyć, jednak strzała dokonała takich zniszczeń, że część skarpy zaczęła się zawalać. Sprytny wojownik, gdy spadał wbił miecz w skałę, i dzięki temu nie spadł w głąb lasu, co mogło skończyć się tragicznie. Widział tylko jak kamienie, pozostałości skarpy na której przed chwilą stał - spadają na ziemię i roztrzaskują się.
Czarnowłosy, zauważył że przeciwnik zdołał się utrzymać na mieczu. Domyślił się co chce zrobić.
-Fugusaki! Zabijesz nas obu!
Lecz Wojownik, nie zwracając uwagi na czarnowłosego położył wolną dłoń na mieczu, zamknął oczy i się skupił.
-Kyou Awai!*** -Po tych słowach wszyscy obserwatorzy wstrzymali oddech. Miecz Fugusakiego błysnął białym światłem.
-To już koniec... Hyoujin. - Wyszeptał białowłosy. Miecz napełniał się białą energią oślepiając wszystkich w koło. Nagle przez środek skarpy wystrzeliło coś w rodzaju pocisku, przecinając skałę na pół.
-Ty baranie, zabijesz nas!
-Chyba o to nam chodziło, Hyoujin!
I stało się, skarpa zaczęła się całkowicie zawalać. Zjawisku towarzyszyło mnóstwo piachu i kurzu. Wojownicy próbując uniknąć śmierci skakali po latających kamieniach, i uderzali oponenta od czasu do czasu. Szczęśliwie jednak upadli na ziemię i patrzyli na siebie z nienawiścią. Nie minęło 5 sekund, jak na wojowników spadł o wiele większy głaz, który przygniótł ich. Zaraz potem spadały nań mniejsze kamienie. Po opadnięciu kurzu, obserwatorzy**** zdali sobie sprawę z tego co się stało. Nie dawali Fugusakiemu, ani Hyoujinowi żadnych szans. jednakże z pod spodu kamienia wydobywała się biało-czarna energia. Obserwatorzy czuli tę moc. Zdziwieni wpatrywali się na wielki kamień. Nagle ogromna energia wyrzuciła kamień w powietrze. Obydwaj bohaterowie otoczeniy byli teraz energią. Kamień gwałtownie spadał spowrotem, jednak nie wiele sobie z tego robili. Widać było że obaj bardzo cierpią. Zaciskali zęby by powstrzymać ból rozrywający ich tkanki. Obserwatorzy wystraszyli się gwaltownie, że spadający głaz tym razem zabije ich obydwu. Lecz gdy tylko kamień dotknął energii rozpuścił się na miliardy drobnych kawałeczków i rozwiał się z ogromną siłą. Obydwaj wojownicy skupili się, co powodowało zdjęcie energii z ich ciał i przesłanie ich do miecza. Energia skupiona w mieczu kształtowała się i powoli zamieniła się w białego Dzika u Fugusakiego, a u Hyoujina w czarnego Niedźwiedzia. Gdy wojownicy parowali nawzajem swoje uderzenia, wyglądało to, jakby Niedźwiedź zablokował kły dzika. Walka trwała jeszcze kilka minut, do czasu gdy znów zabrakło obydwum energii. Zwierzęta wygasły, a katany nie miały otaczającej ich mocy. Obydwaj wiedzieli co to oznacza. Ruszyli na siebie z pełną prędkością. Obserwatorzy byli przerażeni wynikiem walki. Hyojin jak i Fugusaku mieli przebite brzuchy. Kasznęli krwią. Ból nie dawał im żyć. Zdecydowali się zrobić krok ostateczny. Złożyli dłonie, opadli bezwładnie i szepnęli - Jisatsu...
Obydwa ciała eksplodowały potężnie energią niszcząc ogromny kawał lasu. Obserwatorzy czując potężną energię rozpłynęli się.

Mówi się że 50% dzisiejszej populacji jest potomkiem któregoś z bohaterów. Taka jest legenda "Legendarnej walki".

------

Saburo odłożył chudą książkę, otrzepał ją z kurzu i spojrzał na okładkę. Było na niej widać dwóch Samurajów.
-Mhm... nuudna była ta książka. Nie wiem czemu kazano mi ją przeczytać! - Powiedział Saburo ziewając. W tym momencie zadzwonił dzwonek na lekcje.
- Oh, straciłem całą przerwę! Niech to! - krzyknął i pobiegł korytarzem by nie spóźnic się na lekcje...


Mały słowniczek Akarui Subeta :
*Seishou - Czym jest Seishou dowiecie się później
**Kujiku Shou - technika polegająca na wystrzeleniu świszczącej strzały, która wybucha przy kontakcie z czymkolwiek.
***Kyou Awai - technika, dzięki której z miecza wydobywa się bezkształtny pocisk. Rozcina wszystko, by po kilkudziesięciu metrach wybuchnąć.
****Obserwatorzy - grupa ludzi której głównym zadaniem jest śledzenie. Wchodząc w portal ich ciało pozbawiane jest energi, ta zaś przekazywana jest duszy. Dzięki temu mogą chodzić bezkarnie po świecie, nie narażeni na obrażenia. Jednak przy kontakcie z energią zwyczajnie znikają. Normalnie widzialni, podobni do hologramów.



- Piszcie, czy się podoba czy nie, będę pisał dalej, tak czy siak